Mijn blik is zuiver als een zonnebloem

Mijn blik is zuiver als een zonnebloem

Mijn blik is zuiver als een zonnebloem
Ik ben gewoon langs de wegen te lopen
Al kijkend naar rechts en naar links
En zo nu en dan ook achterom…
En wat ik zie op elk moment
Is dat wat ik nooit eerder had gezien,
En ik weet dit heel goed op te merken
Ik kan die verbazing in mij hebben
Die een kind zou hebben , dat bij de geboorte,
Zou beseffen dat het echt geboren was…
Ik voel mij elk moment geboren
Voor het eeuwig nieuwe van de wereld

Ik geloof in de wereld zoals in een madeliefje,
Omdat ik haar zie.
Maar ik denk er niet aan
Want denken , dat is niet begrijpen… De wereld is niet gemaakt opdat wij erover zouden denken
(Denken betekent eenoogziekte hebben)
Maar om ernaar te kijken en het ermee eens te zijn.

Ik heb geen filosofie : ik heb zintuigen..
Als ik al spreek van de natuur, dan niet omdat ik weet wat zij is,
Maar omdat ik haar liefheb, en daarom juist heb ik haar lief,
Want wie liefheeft weet nooit wat hij liefheeft
Noch waarom hij liefheeft, noch wat liefde is…
Liefhebben is de eeuwige onschuld,
En de enige onschuld is niet denken

Alberto Caiero

is een dichter die onder Pessoa valt.